معنی هری رز - جستجوی لغت در جدول جو

هری رز

لغت نامه دهخدا

فریبرز

(پسرانه)

یکی از شخصیتهای شاهنامه، از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوانی ایرانی فرزند کیکاووس پادشاه کیانی

فرهنگ نامهای ایرانی

پری رخ

پری رو، پری چهر، پری رخسار، خوب روی

فرهنگ فارسی عمید

پری رو

کسی که روی زیبا مانند روی پری دارد، پری چهر، پری چهره، پری رخ، پری رخسار، زیبارو، خوشگل، برای مثال سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند / پری رویان قرار دل چو بستیزند بستانند (حافظ - ۳۹۴)

فرهنگ فارسی عمید

هریر

زوزۀ سگ، بانگ سگ از سرما، مکروه داشتن و ناپسند داشتن چیزی

فرهنگ فارسی عمید

هریر

(هََ)

بقول ابن الندیم یکی از بلغای عشرۀ ناس است. (یادداشت به خط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

هریر

(هََ)

به معنی کننده است که فاعل کردن باشد. (برهان). مصحف یا مجعول است. (از حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

هریر

(هَُ رَ)

یوم الهریر، جنگی که میان بکر و بنی تمیم واقع شد و در آن حارث بن بیبهالمجاشعی کشته شد. (از مجمع الامثال میدانی). رجوع به هریر شود

لغت نامه دهخدا

هریره

(هَُ رَ زَ)

ناحیتی است که آخر دهناء باشد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

هریار

(هََ)

دندان زیادتی را گویند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

هری آب

(هََ رَ)

دهی از دهستان کاکاوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد که در 8هزارگزی باختر راه شوسۀ خرم آباد به کرمانشاه واقع و دارای 50 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

هرایرز

(هََ)

دهی است از دهستان بکش بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون که در دامنۀ گرمسیر واقع شده و دارای 190 تن سکنه است. محصول عمده اش غله و برنج و کار مردم زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

فریبرز

(فَ بُ)

نام پسر کیکاوس. (ولف). نام پسر کیکاوس است که در جنگ دوازده رخ، کلباد پسرپیران ویسه او را به قتل آورد. (برهان) :
چو طوس و فریبرز و گودرز و گیو
چو رهام و گرگین و بهرام نیو.
فردوسی.
میوۀ شاخ فریبرز ملک
هم به باغ ملک آبا دیده ام.
خاقانی.
جان فریبرز از این شرف طرب افزود
ذات منوچهر از این خبر بطر آورد.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

تری رم

(تْ رِ)

در آن زمان (زمان داریوش بزرگ) کشتی بزرگی بود که پاروزنهای آن به سه صف در سه طبقه جا میگرفتند (ایران باستان ج 1 ص 561). و رجوع به همین کتاب ج 1 ص 668، 740 و ج 2 ص 926، 1006، 1112، 1135، 1174، 1242، 1485، 1923 و ج 3 ص 1971، 1976، 1978، 2006 شود

لغت نامه دهخدا

هریر

(کَس س)

زنوییدن سگ و زونویه. (تاج المصادر بیهقی). بانگ کردن سگ. (یادداشت به خط مؤلف). بانگ سگ از سرما کمتر از نباح. و یوم هریر روزی است که در آن میان بکر بن وائل و تمیم جنگ شد و حارث بن بیبه، سید تمیم کشته شد، مکروه و ناپسند داشتن چیزی را. (منتهی الارب). دشخوار داشتن چیزی را. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی)

لغت نامه دهخدا